بدون شک رایانه های رومیزی یا لپ تاپ ها بدون پردازنده هیچ کارایی ندارند. به لطف وجود شرکت اینتل و خلق پردازنده های قدرتمند باعث شد تا عملکرد سیستم رایانه ای ما افزایش یابد. اینتل یکی از قدرتمندترین و تاثیرگذارترین شرکت های فناوری شناخته شده است که در طول 55 سال گذشته نقش اصلی را در بخش محاسبات ایفا کرده است. این شرکت اکنون بزرگ ترین تولید کننده تراشه های نیمه هادی در جهان محسوب می شود و همچنان به تولید پردازنده های پر قدرت ادامه می دهد.

بنیانگذاران اینتل

اینتل در سال 1968 توسط مهندسان آمریکایی با نام های رابرت نویس و گوردون مور تاسیس شد. برخلاف کسب و کارهای نوپا سیلیکون ولی که منشأ افسانه ای آن در گاراژ با بنیانگذاران جوان است، اینتل کار خود را با سرمایه 2.5 میلیون دلار که توسط آرتور راک سرمایه دار آمریکایی آغاز کرد. بنیانگذاران اینتل متخصصان باتجربه و میانسالی بودند که شهرت زیادی در حوزه های فعالیت خودشان داشتند. نویس در سال 1959 مبتکر مدار مجتمع سیلیکونی بود و گوردون مور ابداع کننده قانون مورد بوده است. بلافاصله پس از تاسیس اینتل، نویس و مور کارمندان دیگری از جمله اندرو گروو تاجر آمریکایی را به خدمت گرفتند. نویس، مور و گروو به عنوان رئیس هیئت مدیره و مدیر اجرایی به مدت سه سال فعالیت کردند.

محصولات اولیه اینتل

محصولات اولیه اینتل تراشه ی حافظه مدل 1101 بود که فروش خوبی نداشت. با گذشت مدتی اینتل مدل 1103 را منتشر کرد که یک تراشه حافظه با دسترسی تصادفی پویا یک کیلوبیت «DRAM» موفق بود و اولین تراشه ای محسوب می شد که حجم قابل توجهی از اطلاعات را ذخیره می کرد. این مدل از حافظه برای اولین بار توسط شرکت فناوری آمریکایی Honeywell Incorporated در سال 1970 خریداری شد تا جایگزین فناوری حافظه اصلی در رایانه های خود کند. از آنجایی که DRAM ها ارزان تر بودند و انرژی کمتری نسبت به حافظه اصلی مصرف می کردند، به سرعت به دستگاه های حافظه استاندارد در رایانه های سراسر جهان تبدیل شدند. پس از موفقیت DRAM، اینتل در سال 1971 به یک شرکت عمومی تبدیل شد. در همان سال اینتل تراشه حافظه قابل برنامه ریزی فقط خواندنی «EPROM» را معرفی کرد که تا سال 1985 موفق ترین خط تولید این شرکت محسوب می شد. همچنین در سال 1971 مهندسان اینتل یک ریز پردازنده چهار بیتی همه منظوره و یکی از اولین ریزپردازنده های تک تراشه به نام 4004 را اختراع کردند.